اهرم رنج و لذت دو نیرو عامل حرکت هر انسانی است.این دو نیرو کنترل زندگی شما را برعهده دارد گاهی شما را به سمت جلو حرکت می دهد و گاهی شمار را به عقب می راند.هرکاری که در زندگی انجام میدهیم فقط به خاطر فرار از رنج و اشتباق رسیدن به لذت است.
مثلا افراد چاق از اضافه وزن خود ناراضی و ناراحت هستند و به خاطر همین دلیل میخواهند لاغر تر شوند و به لذتی که تناسب اندام دارد ،دست پیدا بکنند.
یا فردی که از صبح تا شب کار می کند،به این دلیل نیست که عاشق کار کردن است و دلش نمی خواهد استراحت بکند یا به تفریح بپردازد،بلکه به این دلیل کار می کند که از رنج بی پولی فرار بکنید و به سمت لذت ثروت و استقلال مالی برسد.یعنی برای دست یافتن به رضایت و خوشی!
خودتان و همه افرادی که با آنها در ارتباط هستید،در حال انجام یکسری کارهایی هستند از درد و رنج فرار بکنند و به سمت خوشی و لذت حرکت بکنند.در تعیین هدف نیز این مورد صادف است که شما اهدافی را انتخاب می کنید که در شما احساس رضایت و لذت ایجاد بکند.
شاید برای شما هم این مسئله پیش آمده است که بعد از تعیین هدف هیچ گونه تلاشی برای رسیدن به آن انجام نمی دهید و به این موضوع هم آگاه هستید که بعد از رسیدن به آن رضایت و خوشحالی را کسب خواهید کرد ولی هیچ گونه فعالیتی از شما دیده نمی شود.
دلیلش کاملا واضح و روشن است و با قانون اهرم رنج و لذت می توانیم دلیل این موضوع را پیدا بکنیم.همانطور که اشاره کردیم،ما از ناراحتی و رنج فرار می کنیم و به سمت لذت و خوشی حرکت می کنیم.در این صورت تلاش شما برای رسیدن به اهداف همراه با رنج است،چون باید تلاش بکنید،از منطقه امن خودتان خارج شوید،با ترس هایتان رو به رو شوید و هر کدام از اینها با رنج و ناراحتی همراه است و به همین دلیل اکثر افراد هیچ گونه تلاشی برای رسیدن به اهدافی که تعیین کرده بودند،نمی کند.
چون بر این باور هستند که با بیکار نشتسن و حضور قدرتمند در شبکه های مجازی می توانند رنج و ناراحتی کمتری را تحمل بکنند و از این موضوع آگاه نیستند که اگر به همین ترتیب ادامه بدهند،در آینده با رنج های بسیار زیادی همراه می شوند!
تداخل اهرم رنج و لذت
به عنوان مثال تصمیم گرفته اید که لاغر شوید و برای لاغر شدن هم باید رژیم بگیرید و هم ورزش کنید. با شروع رژیم گرفتن و ورزش کردن در شما ناراحتی و رنج ایجاد می شود می شود که این خلاف مکانسیم مغز است.
چون ما تمام کارهایمان را برای فرار از ناراحتی انجام میدهیم ولی دراین جا کاری را شروع می کنیم که ما را از خوشی به سمت ناراحتی پیش می برد و تلاش برای بدست اوردن ناراحتی و ناخوشی بندرت با موفقیت همراه است.
خب الان این سوال برای شما پیش امده است که در این شرایط باید چه کاری انجام داد؟
باید نحوه ی شکل گیری احاس لذت ناراحتی را تغییر داد. فرض کنید از کسی می خواهید خواستگاری کنید اما هیچ گونه اقدامی را انجام نمی دهید.چرا؟؟ در ذهن شما این گونه برنامه ریزی شده است که اقدام کردن مساوی است با ناراحتی و شنیدن جواب نه!
به خودتان می گویید که اگر میتوانستم از او خواستگاری کنم چه عالی میشد و میتوانستم زندگی خوبی را با او داشته باشم.ولی از سوی دیگر این ندا به شما می گویید اگر پیشنهادت را رد کنده چه؟اگر بهت علاقه نداشته باشد چه؟ در این صورت انتخاب کدام راه برای شما راحت تر است؟لذت رندگی کردن با او یا نارحتی رد پیشنهادتان؟
به احتمال خیلی زیاد شما راه دوم راه در پیش می گیرید و هیچ گونه اقدامی را انجام نمی دهید چون اجتناب از ناراحتی بسیار قوی تر از میل به لذت و خوشی است.
انتخاب بین بد و بد تر
بحث دیگری هم وجود دارد و آن هم این است که اگر قرار باشد بین دو مسئله ناراحت کننده یکی را انتخاب کنید چه می کنید؟
همه ما در چنین شرایطی قرار کرقته ایم،اگر کاری را انجام دهیم برایمان ناخوشایند است و اگر هم انجام دهیم باز هم ناخوشایند است.
من در دوران مدرسه به درس عربی هیچ گونه علاقه ایی نداشتم و در طول سال عربی را مطالعه نمی کردم ولی در پایان ترم این مسئله که کاری را چه انجام بدهیم چه انحام ندهیم دچار ناراحتی میشویم را تجربه می کردم.
اگر به درس عربی نگاه نمی کردم در آن درس رد میشدم و مجبور بودم به خاطر آن درس دوباره از نو شروع کنم ولی از سوی دیگر به عربی علاقه نداشتم وخواند آن هم برایم ناراحت کننده بود.
در این صورت باید من یکی را انتخاب میکردم یا کلا رد میشدم و از نو باید می خواندم یا به عربی نگاه می کردم و قبول میشدم. در این حالت باید یک را انتخاب می کردم که ناراحتی کمتری در من ایجاد میکرد و من هم خواندن عربی را انتخاب میکردم تا ناراحتی که رد شدن دارد را تجربه نکنم.
اغلب افراد موفق به چنبن تعادلی رسیده اند.آنها نیروهای کشش به سوی خوشی و رانش از ناراحتی را که در زندگی سررشته ی همه امور را به دست دارند تحت کنترل گرفته اند.
خود شما هم در بیشتر مواقع در این شرایط بوده اید و از میان بد و بدتر یکی را انتخاب کرده اید و به یکباره به خود گفته اید که هی تکان بخور باید این کار راتمام کنید همین الان. چون به وضوخ دیده اید که انجام ندادن آن به مراتب دردناک تر از انجام دادن آن است.